Сочинение на тему легенда про кост и анай или костан и ай. на казакском языке.

1. ертеде тобыл өзенінің сол жақ бетінде, орта жүздің бір руы мекендеген екен. жол жүрген жүргінші сол мекенде дем алып, саудагерлер садуасын жасап, іздегендерін осы жерден табатын болған. бұл ауыл тұрғындары өте қарапайым, ешқандай атақ-даңқсыз өмір сүргендіктен, бұл жерге басқа ұлт өкілдері мен өзге дін өкілдері де келеп қоныс тапқан. бірте-бірте ауыл халқының саны өсіп, ауыл көркей түскен. әсіресе бұл аулдың көркі - егіз қыздар болыпты. өте мейірімді, сүйкімді, нәзік қыздарды бүкіл ауыл халқы қатты жақсы көрген. олардың сыңғырлаған күлкісі, үстеріне анасы тіккен әсем көйлектері, шебер әкес қолдан жасаған күміс әшекейлері  елді өзіне қаратып қоймайды екен. осы ауылға келген барлық жолауышлар мен саудагерлердің алдынан осы қыздар жолыққса, сәттілікке ұрнатын. аңыз бойынша бұл қыздардың есімі қост және анай екен. бірақ бір күнде бұл отбасының шаңырағына қара бұлт үйірледі, ауыр індеттен егіз қыздар көз жұмды. ауыл маңындағы бір төбеде қос қыздың моласы пайда болды. мола басында қыздардың есімдері қост және анай тас бетіне қашалып жазылды. күллі жұрт қайғы құшты. бірақ қыздардың мейірімділігі жүректерінен мәңгілікке орын алғандықтан сол ауылдың халқы жолаушылар мен саудагерлерге бағыт беретін аймақ болсын деп, егіз қыздардың есімімен елді-мекенге ат қоюға шешім қабылдады. содан бері бұл аймақ қостанай атанып кетті.

Туған  жер  – өмірінде киелі орын алады. нақты осы  жер  оны елімен, өткенмен және болашақпен байланыстырады. міне, сондықтан да тіпті қ шақтан бастап-ақ отанға деген махаббат сезімі оянады. әрбіріміз үшін отан ошақ басынан басталады:   туған  жер,  туған  көше,  туғанқала немесе мен үшін  туған  кент. менің отаным кішкентай болса да, мен үшін аса қымбат  жер  бестөбе кентінен басталады. дәл осы  жерде менің көңілді де, шаттықты, уайымсыз қ шағым өтті. үйдің маңындағы аулада ойнағаным және -бақшаға барған көше әлі есімде. сол кезде ол маған өте ұзын болып көрінетін. мұнда көлік сирек жүретін, бірақ серуендеп жүретін көп болатын. иә  туған  жер  ұзаққа қиып жібермейтін. сен әрқашан өзің бармасаң да, оймен қиялдап  туғанкөшені, есіктің алдын, «қызым, үйге кі»деген ананың сөздерін еске түсіресің. жүректің әлсіздүрсілі естіледі. қазір бойжеттім, бірақ та өмір бойы мен үшін қ шақтағы  туған аула мен көше – менің кішкентай отаным. сонымен бірге мен елімнің бір бөлшегімін, оның бүгіні мен болашағымын.