Сочинение на тему наурыз на казахском

Наурыз - жыл басы. парсы тілінде "нау" - "жаңа", "руз" - "күн" деген ұғымдарды білдіреді. халық наурыз мерекесіне алдын - ала дайындалады. дәстүр бойынша үйге қос шырақ жағылады, ыдыстар ернеуіне дейін айранмен, сүтпен немесе бұлақ суымен толтырылады. бұл - тоқшылықтың белгісі. табиғатпен байланыс күн анаға деген тағзымнан көрінеді. бұл күні бұлақтар тазартылып, ағаштар отырғызылған. "бұлақ көрсең, көзін аш! ", "бір тал ексең, он тал ек! ", деген сөз осыдан шыққан болу керек. наурыз - достық, еңбек, бейбітшілік мерекесі. ұлыстың ұлы күні бір-біріне деген ренішін ұмытып өзіне де, өзгеге де жақсылық тілеген. дастарқанның басты асы наурызкөже болған. наурызкөже жеті түрлі тағамнан жасалған. "наурыз көжені тойып ішу керек, сонда жыл бойы тоқшылық болады! " деген сенім бар. дастарқан басында жастар үлкендердің батасын алған. бата - үлкендердің өзінен жасы кішілерге беретін ықыласты тілегі. ақсақалдар: "ұлыс оң болсын! ақ мол болсын, қайда барса жол болсын! " - деп бата береді. дәстүр бойынша наурыз айтыс өткізіледі. бұл жақсылық пен жамандықтың, суық пен жылының, жаз бен қыстың айтысы. мереке қызған кезде жастар алтыбақан жанында ұлттық ойындар ойнайды. "көкпар", "бәйге", "қыз қуу", "жамбы ату" ойындары аса бір қуанышпен өтетін. көңілді өткен наурыз күні әр ң есінде көпке дейін сақталатын. біздің 79 гимназияда наурыз мерекесін қарсы алу дәстүрге айналған. мерекеге арналған қабырға газеттерінде "наурыз" тарихы жазылып, өлең-жырлардан үзінді беріледі. сахнада наурыз мерекесіне арналып көріністер қойылады. гимназияда "ұлыстың ұлы күніне" арналған мереке ерекше қуанышты өтеді. жүректер жылыуын таратқан көктемнің бақыт сыйы наурыз көп ұлтты еліміздің бірлесе тойлайтын - достық мерекесі.   22 наурыз - ұлыстың ұлы күнi. бұл күнi күн мен түн теңеледi. табиғат та, жер-ана да, жан-жануар да түлейдi, жаңарады. ң бойында қан жүгiрiп, тал-теректер бүршiк жарады. қазақтың сайын даласын қызыр баба кезiп, құт-береке, бақ-дәулет сыйлайды. самарқанның көк тасы ерiп, қасиеттi қара жер, қара топырақ бусанады. ұлы даланың төсiнде қызғалдақтар құлпыра өсiп, бел-белестерге қызылды-жасылды кiлем төселедi. ұлан-байтақ қазақстанның халқы жетi түрлi дәмнен наурыз көже жасап, ұлттық салт-дәстүр, әдет-ғұрыптарды сақтап, ай бойы ұлыстың ұлы күнiн тойлайды. бүкiл шығыс халқына ортақ бұл мейрамда араздасқандар татуласып, дүйiм халық, мұқым ел ауызбiршiлiкте болады.

Жер жүзіндегі жұрттардың бәрінің де түрлі-түрлі мейрамдары болады. мәселен, дін мейрамы, ұлт мейрамы, мемлекет мейрамы секілді. өзгелерді былай қоя тұрып, өзіміздің сыбайласымыз орыс жұртын алсақ, бұл туралы қазақтың мақалы да бар: "орыста мейрам көп, қазақта айран көп". біздің қазақ айранға бай болғанымен: мейрамға жарлы екендігі осыдан да көрінеді. жалпы мұсылман жұрттарына ортақ жылына екі рет келетін ораза, құрбан айттарын есепке алмағанда, бізде жалғыз-ақ мейрам бар, ол - наурыз. наурыз қазақтың шын мағынасындағы ұлт мейрамы. наурызды қазақтан басқа күншығыс жұрттарының көбі, мәселен, үндістан, иран, ауған, бұхар, кавказ, түркістандықтар да мейрам етеді. бірақ бұлардың бәрін салыстырғанда наурызды біздің қазақтың мейрам етуі айрықша сыйымды, артықша дәлелді. неге десеңіз, марттың ескіше 9-ында, жаңаша 22-сінде күн мен түн теңеледі, қыс өтіп жаз жетіп, шаруа кенеледі. қыс бойы ақ кебінін жамылып өлім төсегінде жатқан табиғаттың, жанды-жансыздың тірілуі кімнің болса да көңіліне шаттық беретіні анық болса, тіршілік жағынан қыстың өтуіне, жаздың жетуіне қазақтан артық тілектес, қазақтан артық қуанатын ел жоқ деуге саяды.тіршіліктің арқауы алдыменен тамақ. дүние жаратқаннан бері жанды-жансыздың бәрінің талас-тартысы, шынын айтқанда, тамақ үшін, күн көруі алдындағы айдап өсіріп жүрген малының амандық, жамандығымен байлаулы. өнері, кәсібі, зауыты, фабрикасы бар, табиғатты қолданған мәдениетті елдер қыстың қысымын қазақтай көрмейді. болмашы боранға, жауын-шашынға, топтанған бұлтқа, ауысқан желге, керек десе, жаңа айдың қалай туғанына шейін қазақтың зор мағына беруі әшейін еріккеннен тапқан ермегі емес, қыстың ауыр, я жеңіл өтуінен тіршілігі өзгеретін, жеңіл болса - құт, ауыр болса - жұт болатындығын байқаған тәжірибеден шыққан нәрсе. дұрысында, қазақтың тамағы да, киімі де, үйі де, күйі де, көлігі де отарбасы да, телеграфы да, телефоны да мал емес пе? малсыз қазақтың күні бар ма? сол малын аман сақтау үшін қысқы аязда, ызғырық боранда бейнет шегіп, еңбек сіңіріп, малымен бірге жатып, бірге тұрып, бірге жүріп, бірге ығып, қыс қандай қысылса, жаз сондай жазылатын, жадырайтын шаруашыл, еңбекшіл қазақ қыстың өткеніне, жаздың жеткеніне қалайша өзгелерден артық қуанбасын, жаздың басы жаңа күн - наурызды, қалайша мейрам етпесін. соңғы жылдар қазақтың шаруасын күйзелтіп, байтақ елі ашаршылыққа ұшырап, ойын ойнап, тойын тойламақ түгіл, барар жер, басар тау таба алмай дағдырған еді. енді, шүкір, аздап заман түзеліп, шаруасы оңалуға айналғаннан кейін, жұрт алдырмай-шалдырмай аман-есен жазға жетіп отыр. сондықтан бұл наурыз ел-елде қуанышпен қарсы алынып, шаруаның бір малы екеу болып, көңілі өсіп, жасы үлкендер құшақтасып көрісіп, жаңа өспірім жас буын қуанысып күлісіп, жанның бәрі дүнияға жаңа келгендей мәз-мейрам болса керек.

Мын сын сыз жур журмыз сындер сыздер жур