Мемлекеттік рәміздер небольшое сочинение

Егеменді елдің әрбір азаматы құрметтеуге және мақтаныш етуге тиісті ресми рәміздері бар. қазақстан республикасының мемлекеттiк рәміздері - ту, елтаңба және әнұранының сипаттамалары және ресми пайдаланылу тәртiбi конституциялық «қазақстан республикасындағы мемлекеттік рәміздер туралы» заңмен белгiленген. бұл заң 2007 жылдың 4 маусымында қабылданған болатын. алайда, қазақстан республикасы рәміздерінің тарихы 1996 жылғы 24 қаңтарда қабылданып, қазіргі таңда күші жойылған қазақстан республикасының «қазақстан республикасының мемлекеттiк нышандары туралы» конституциялық заңынан басталуда.  терминнің дұрыс пайдаланылуына байланысты 2007 жылғы 21 мамырда қазақстан республикасының конституциясына өзгерістер мен толықтырулар енгізілгенде «нышандар» деген сөз «рәміздерге» ауыстырылды. «рәміз» деген сөз грек тілінде «символ» деп аталынады. рәміз – философия мен психология өнерінің ең басты дәрежелерінің бірі. дүниежүзіндегі мемлекеттің ресми рәмізділігі үш бірлікті білдіреді – мемлекеттік елтаңба, мемлекеттік ту, мемлекеттік әнұран. олар елдің саяси тәуелсіздігінің, егемендігінің белгісі болып табылады. көптеген елдерде мемлекеттік рәміздер жалпыұлттық және біріктіруші күш ретінде ұғынады. рәміздер діни, партиялық, рулық бөліністерінен биік болып, барлығын біріктіреді.  жас мемлекеттің рәміздерін жасау тарихына бүкіл қазақстанның халқы ат салысты. оған сол кезде жарияланған байқау куә. мемлекеттік рәміздерде эстетикалық талаптармен бірге, тарихи, қ, саяси мәні анық көрінетін шешімді табу қажет болатын. мемлекеттік туымыздың авторы республиканың өнер қайраткері − шәкен ниязбеков. ол қазақстандағы дизайнерлік өнердің негізін салушылардың бірі. жалауды айқындайтын элементтердің бірі – оның түсі. көк түстің таңдалуы кездейсоқ емес, ол адалдықтың, мінсіздіктің және сенімділіктің белгісі. бірлікпен бірге көк түс барлық елдердің тыныштығы мен ырысын білдіретін бұлтсыз аспанды еске салады. аспандай ашық көк түс қазақтардың ұлттық түсі болып табылады. өйткені көшпенді қазақтар үшін табиғат мекендеу ортасы ғана емес, сонымен қатар, өмірлеріндегі ажырамас бөлігі болатын. «көк» сөзі ежелгі түріктердің тіліне аударғанда «шығыс» мағынасын беріп, осылай тудың түсі қ ақпараттың тасушысы ретінде де қолданылады. геральдистердің сөзіне сүйенетін болсақ, қазақстан жер шарының шығысында орналасып, шығыс мәдениетінің өкілі болатынын білдіреді. қазақстан республикасының мемлекеттік туы – ортасында шұғылалы күн, оның астында қалықтап ұшқан қыран бейнеленген тік бұрышты көгілдір түсті мата. тудың сабының тұсында ұлттық өрнек тік жолақ түрінде нақышталған. туымыздағы күн бейнесі – шекарамыздың бұзылмайтындығын бейнелейді. шексіз далада ұшқан қыран, ою-өрнек – еліміздің ұлттық жиынтық белгісі. күн, оның шұғыласы, қыран және ұлттық өрнек бейнесі алтын түстес. бүгінгі елтаңба − жандарбек мәлібеков пен шот-аман уәлихан секілді сәулетшілердің шығармашылық ізденіске толы үлкен еңбегінің жемісі. мемлекеттік елтаңбамыз - дөңгелек нысанды. дөңгелек, шығыс қазақтарының аса құрметінде, өйткені бұл нысан өмір шексіздігінің белгісі. ортасында шаңырақ (киіз үйдің жоғарғы күмбез тәрізді бөлігі) бейнеленген. шаңырақ – отбасы амандығы, бейбітшілігі және ашық аспанды білдіреді. шаңырақты айнала күн сәулесіндей тарап уықтар шаншылған. олар өмір мен жылудың белгісі. оң жағы мен сол жағында аңыздардағы қанатты пырақтар бейнесі орналастырылып, жауға қарсы күресте арыстанның үрейсіздігін, бұқаның күші мен қуаттылығын, маралдың ғын, түлкінің қулығын білдіреді. тұлпардың алтын қанаттары – астықтың, еңбектің және материалдық ырыстың белгісі. елтаңбаның ортасында бес бұрышты көлемді жұлдыз, біздің жүрегіміз бен құшағымыз барлық бес континент өкілдеріне ашық деген сөз. қазақстан республикасы мемлекеттік әнұранның негізі – ол халық арасында кең тараған «менің елім» атты патриоттық өлең. әнұран – халық жүрегінің соғуы, армандардың қорытпасы болып табылады. әнұранның авторлары шәмші қалдаяқов (әні), жұмекен нәжімеденов және қр президенті нұрсұлтан назарбаев. әнұран ресми рәміз ретінде, қазақстан болашағы мен өзінің болашағына сенетін қазақстандықтардың ортақ қазынасына айналып кетті. қазақстан республикасының мемлекеттік туы мен мемлекеттік елтаңбасының эталондары қазақстан республикасы президентінің резиденциясында сақталады. туып-өскен жердің мемлекеттік рәміздерінің мағынасын түсіну − әрбір қазақстан азаматының борышы. әр жас ұрпақ, лауазымды тұлға мемлекеттік рәміздерін заңнамаға сәйкес қадірлеп, қастерлеп, құрмет тұтуы қажет

мұхтар омарханұлы әуезов  – қазақтың ұлы жазушысы, қоғам қайраткері, ғұлама ғалым,  қазақстан ғылым академиясының  академигі (1946),  филология  ғылымдарының докторы, профессор (1946),  қазақ кср-нің  еңбек сіңірген ғылым қайраткері (1957).

өмірбаяны

ол қазіргі  шығыс қазақстан облысының  абай ауданындағы  бөрілі деген жерде  1897  жылы 28 қыркүйекте туған. мұхтардың атасы әуез ескіше сауаты бар, араб, парсы, ортазиялық түркі әдебиетімен таныс болған. мұхтар кезінде атасының үйретуімен арабша хат таниды. мұхтардың әкесі омархан да, атасы әуез де абай аулымен іргелес отыратын, құдалы, дос-жар еді. 1908 жылы семейдегі камалиддин хазірет медресесінде оқып, одан кейін орыс мектебінің дайындық курсына ауысады. 1910 жылы семей қалалық бес кластық орыс қазына училищесіне оқуға түсіп, соңғы класында оқып жүргенде «дауыл» атты алғашқы шығармасын жазады.

училищені 1915 жылы аяқтап,  семей  қалалық мұғалімдер семинариясына түседі. семинарияда оқып жүріп  шәкәрім құдайбердіұлының  «жолсыз жаза» дастанының негізінде «еңлік-кебек»  пьесасын жазып, оны 1917 жылы маусым айында ойқұдық деген жерде сахнаға шығарады.

мұхтар омарханұлы әуезов құрметіне шығарылған марка

ресейдегі  саяси төңкерістер әуезов өміріне үлкен өзгерістер әкеледі. ол семейде  «алаш жастары»  одағын құрып, түрлі үйірмелердің ашылуына ұйытқы болады.  жүсіпбек аймауытовпен  бірігіп жазған  «қазақтың өзгеше мінездері»  аталатын алғашқы мақаласы 1917 жылы 10 наурызда  «алаш»  газетінде басылды. 1918 жылы 5-13 мамырда  омбы қаласында  өткен жалпы қазақ жастарының құрылтайына қатысып, оның орталық атқару комитетінің мүшесі болып сайланады. әуезов жазушы  жүсіпбек аймауытовпен  бірлесіп, семейде  «абай»  ғылыми-көпшілік журналын шығаруға қатысады. 1919 жылы семинарияны бітіріп, қоғамдық-саяси жұмысқа араласады. 1919 жылы желтоқсанның төртінде семейде большевиктер билігі орнап, әуезов семей губревкомының жанынан ашылған қазақ бөлімінің меңгерушісі және  «қазақ тілі»  газетінің ресми шығарушысы болып тағайындалады. 1921 жылы қараша айында қазақ акср-і орталық атқару комитетінің (оак) төралқа мүшелігіне сайланып, онда кадр мәселесімен айналысады. сол жылы  «қорғансыздың күні»  әңгімесі  «қызыл қазақстан»журналының №3 – 4 сандарында жарияланды. 1922 жылы күзде  ташкенттегі  орта азия  университетіне тыңдаушы болып оқуға түседі әрі  «шолпан»  және«сана»  журналдарына жұмысқа орналасады. осы басылымдарда  «қыр суреттері», «қыр әңгімелері», «үйлену», «оқыған азамат», «кім кінәлі», «заман еркесі»  («сөніп-жану») әңгімелері жарияланады. 1923 жылы маусым айында  ленинград  (қазіргі  санкт-петербург) мемлекеттік университетінің қоғамдық ғылымдар факультетінің тіл-әдебиет бөліміне оқуға ауысады. 1924-1925 жылы семейдегі мұғалімдер техникумына оқытушылыққа қалдырылды. сонда жүріп«таң»  журналын шығарады. онда  «кінәмшіл бойжеткен», «қаралы сұлу», «ескілік көлеңкесінде», «жуандық»  әңгімелері жарияланды. 1925 жылы ленинградқа қайтып барып, оқуын жалғастырады. 1926 жылы жаз айында семейге арнайы ғылыми экспедиция ұйымдастырып, оның материалдары негізінде жазылған  «әдебиет тарихы»  монографиясы 1927 жылы кітап болып шығады. 1927 жылы жазда  жетісу  өңіріне сапармен келіп,  ілияс жансүгіровпен  бірге болашақ шығармаларына материал жинайды.  ленинградқа  қайтып оралысымен, осы материалдар негізінде  «қараш-қараш оқиғасы»  повесін,«қилы заман»  романын,  «хан кене»  пьесасын жазады. 1928 жылы орта азия мемлекеттік университетінің аспирантурасына қабылданды әрі қазақ ағарту институтында сабақ берді.