Сачыненне на тэму "тэма радзімы ў сучаснай паэзіі "

Радзіма. айчына. край родны. айчына . родная зямля . радзіма-маці . матухна- зямля . родная бок . усе гэтыя шчырыя словы зусім не вычэрпваюць поўнай гамы пачуццяў , якія ўкладваем мы ў гэта святое для кожнага чалавека паняцце . цяжка назваць пісьменніка ці паэта , які не прысвяціў бы радзіме самыя шчырыя , якія ідуць ад душы радка. гэта - адна з вечных тым у айчыннай і сусветнай літаратуры. велізарны літаратурны матэрыял , звязаны з тэмай радзімы , нельга , вядома , змясціць у поўным аб'ёме ў гэта складанне , таму я хачу закрануць творчасці толькі некаторых пісьменнікаў і паэтаў. нельга не пачаць з такога найвялікшага помніка старажытнарускай літаратуры , як «слова пра паход ігаравы». да рускай зямлі ў цэлым , да рускага народу звернутыя усе намеры , усе пачуцці аўтара « слова». ён кажа аб шырокіх прасторах сваёй радзімы , аб яе рэках , гарах , стэпы , гарадах і вёсках. але руская зямля для аўтара « слова» - гэта не толькі руская прырода і рускія гарады. гэта перш за ўсё рускі народ. аб паходзе ігара , аўтар не забывае пра народ рускім. ігар распачаў паход на полаўцаў «за зямлю рускую » . яго воіны - гэта « русічы » , рускія сыны . пераходзячы мяжу русі , яны развітваюцца са сваёй радзімай , з рускай зямлёй , і аўтар усклікае : «о руская зямля ! ты ўжо за пагоркам » . гэтая ідэя патрыятызму характэрна і для паэтычнага творчасці нашага вялікага суайчынніка м. в. ламаносава. радзіма , яе неабсяжныя абшары , яе невычэрпныя прыродныя багацці , яе сіла і моц , яе будучыню веліч і слава - гэта асноўная тэма од ламаносава. яе удакладняе і дапаўняе тэма народа рускага . ламаносаў апявае таленавітасць вялікага рускага народа , магутны дух яго войскі , рускі флот . ён выказвае цвёрдую ўпэўненасць у тым , што руская зямля здольная нараджаць уласных вялікіх вучоных , сваіх «расейскіх калумбіі» , вялікіх дзеячаў культуры . у сувязі з гэтай тэмай ставіцца ў одах ламаносава і тэма герояў , вялікіх рускіх людзей. такіх герояў ён бачыць перш за ўсё ў іване iv і пятры i , асабліва ў апошнім . у знакамітай одзе «на дзень ўсшэсця » паэт услаўляе пятра як творцы новай расіі. ламаносаў славіць пятра як змагара адсталасці , у якой знаходзілася расія да яго , славіць яго за стварэнне магутнай арміі і флоту , за распаўсюд навук . глыбокай верай у рускі народ і цвёрдым перакананнем у яго таленавітасці гучаць словы ламаносава аб тым , што можа уласных платонаў і хуткіх розумам невтонов расійская зямля нараджаць . тэма радзімы ў творчасці а. с. пушкіна цесна звязана з праблемай свабоды народа . у вершы «вёска» , малюючы мілыя яго сэрцу карціны роднай прыроды , паэт гнеўна піша пра прыгоннікаў , што ўціскаюць народ : тут панства дзікае , без пачуцця , без закона , прысвоіла сабе гвалтоўнай лазой і праца , і ўласнасць , і час земляроба. у сяброўскім пасланні « да чаадаева » гучыць палымяны заклік паэта айчыне прысвяціць « душы выдатныя парывы ​​» . прадаўжальнік пушкінскі традыцый м. ю. лермантаў любіў сваю радзіму высокай любоўю. ён любіў яе народ , яе прыроду , жадаў шчасця сваёй краіне. на думку лермантава , любіць радзіму - значыць змагацца за яе свабоду , ненавідзець тых , хто трымае родную краіну ў ланцугах рабства. любоў да радзімы - тэма такіх вершаў лермантава , як « скаргі туркі » , «поле барадзіна » « барадзіно » , «два волата » . але з асаблівай сілай і паўнатой раскрываецца гэтая тэма ў вершы « радзіма» , створаным паэтам за некалькі месяцаў да сваёй гібелі . тут лермантаў ўляе свой ​​патрыятызм патрыятызму афіцыйнаму , казённаму . ён заяўляе аб сваёй кроўнай сувязі з рускай , роднай яму прыродай , з рускім , і і радасцямі яго жыцця. сваю любоў да радзімы лермантаў называе «дзіўнай » , таму што ён любіць ў сваёй краіне народ , прыроду , але ненавідзіць " краіну спадароў» . гэтая ідэя кахання- нянавісці атрымае далейшае развіццё ў творчасці гогаля і някрасава. героі « рэвізора » , « мёртвых душ » - гэта персанажы , якія могуць выклікаць толькі пачуццё непрыязнасці , хоць і паказваюць нашых суайчыннікаў . але не яны гонар расіі , яе душу , яе будучыню. гэтым « мёртвым душам » ўлены вобраз русі як « птушкі - тройкі». у гэтым рамантычным вобразе выяўленыя і любоў гогаля да радзімы , і яго вера ў яе вялікая будучыня. гогалю няясныя шляху далейшага развіцця сваёй радзімы. ён піша: «русь ! куды ж нясешся ты , дай адказ? не дае адказу ! » . але ў адным ён быў перакананы - у будучыні велічы рускага народа.

Небо, темнеющее над головой, обещало скорое ненастье. не слыша нас, словам не внемля, он продолжает зло творить. здесь, правда, с оборотами.