Краткий расказа "насцечка" автор-кузьма чорны

ч. 1. раптам усе пачалі заўважаць высокага старога чалавека. адзін раз 14-гадовы серж крыўдзіў трох дзяўчынак, даваў  ім  пстрычкі  ў галаву, і да таго разышоўся, што штурхнуў адну дзяўчынку, яна ўпала, і з носа і з дзяснаў у яе пацякла кроў. стары гэта бачыў і асадзіў сержа. серж зрабіў выгляд, што ўцёк дадому, але сам прасачыў за старым.

  ч. 2 .  у дваццатай школе (там вучыцца серж) з’явілася новая вучаніца насця закрэўская (насцечка, н.) - «бойкая і рухавая дзяўчынка, белатварая, з густымі валасамі, якія роўна ляжалі на яе галаве пад грабянцом» + «як і ўсе, любіла бегаць па двары на вялікім перапынку, любіла слухаць расказы, гуляла ва ўсе гульні, у якія толькі гулялі дзеці, і заўсёды ўносіла ў гэтыя гульні весялосць: яна любіла парагатаць. яе звонкі голас і смех чуліся заўсёды … мела прывычку часта гаварыць: «ой, дзевачкі! ». яна добра і старанна вучылася. пачатак канфлікту н. і сержа: н. вырашала каля дошкі складаны прыклад, серж крычаў з месца, што яна робіць няправільна, а правільнае рашэнне ў яго, але калі ён пайшоў да дошкі, аказалася, што правільна было ў н.. пасля школы «серж падпільнаваў н. на тратуары і заляпіў ёй гразёю твар. назаўтра н. паскардзілася настаўніцы, і перад усім класам настаўніца прабірала сержа». серж стаў падпільноўваць н. і крыўдзіць. у адзін момант, калі ён як раз сабраўся н. добранька нападдаць, яго зноў спыніў той стары. серж да такога не прывык, а прывык быць самым важным ва ўсіх справах. сведкам таго, як стары трос сержа за плячо, быў яго аднакласнік мішка. серж вельмі не хацеў, каб назаўтра мішка стаў у школе распавядаць пра гэта. у мішкі з сабой быў шнур. серж сказаў, што ведае, дзе жыве стары, і прапанаваў перапнуць шнурам у дзвярах, каб ён упаў. так яны і паступілі, стары ўпаў. серж моцна рагатаў з гэтага, і калі яны з мішкай цякалі, стары пазнаў яго. у канцы гэтой часткі высветлілася, што дзед і н. жывуць разам.

  ч. 3. н. пачала пазніцца ў школу,  стала прыходзіць з растрапанымі валасамі.    серж бачыў, што н. на перапынку нешта наклала ў парту (торбу гароха) і рассыпаў насцін гарох. так высветлілася, што н. жыве з дзядулем, тата ў яе памер, а мама ў маскве вучыцца. дзед ўпаў, прамок, застудзўся і захварэў на запаленне лёгкіх. таму н. ходзіць у краму, гатуе ежу і глядзіць за . дзед ведае, хто яго кінуў у ваду, і калі паправіцца, прыйдзе ў школу. адным днём н. прынесла з сабой у школу трохлітровую бляшанку, каб, ідучы са школы, купіць газы. серж заўважыў, куды яна яе схавала, і на перапынку пракруціў цвіком дзірачку. па дарозе дадому газа ў н. паволі і вылілася, яна вельмі знервавалася, і бачыла, што за ёй падглядваюць серж і мішка, і распавяла дзеду. тады дзед напісаў запіску ў школу. таксама дзед расказаў н., што перад тым, як ён захварэў, ён сустрэў у горадзе свайго старога сябра. «год таму назад дваццаць …ён тады быў камсамолец, я яго вельмі любіў, ён быў як сын мне. мы з ім разам працавалі… калі чырвоная армія выгнала адгэтуль палякаў, мы з ім на багатых кулацкіх хутарах і фальварках шукалі лішняга хлеба, каб забраць яго для чырвонай арміі. раз мы ехалі лесам, і на нас напалі бандыты. мне прыйшлося яго ратаваць, і мяне ранілі ў нагу, з таго часу я злёгку кульгаю … я яму даў адрас, і ён, мусіць, гэтымі днямі зойдзе да ».

  ч. 4, 5. серж выклапатаў ад бацькоў за свае адкрытыя хуліганства. бацькі сержа абмеркавалі паміж сабой, што ён вельмі непрыгожа паступіў. бацька вырашыў праводзіць з ім больш часу і распавесці пра сваё жыццё. і расказаў, што ў маладосці ён працаваў з адным чалавекам, і яны збіралі ў кулакоў хлеб для чырвонай арміі. прозвішча таго чалавека было закрэўскі, і ён адзін раз выратаваў сержаву тату жыццё. і адна дзяўчына ім таксама вельмі - гэта была мама сержа.

ч. 6. пакуль дзед хварэў і н. яго даглядала, у яе не зватало часу напісаць маме ліст. мама захвалявалася, і даслала телеграму, што хутка прыедзе. у гэты час дзядуля ўжо папраўляўся. яны з насцяй сталі прыбіраць кватэру, рыхтавацца да прыезду мамы, і вырашылі варыць гарохавы суп, які мама вельмі любіць.  нечакана да іх зайшлі тры сяброўкі, якіх насцін дзед тады абараніў ад сержа.

  ч. 7. у н., дзеда, і 3 сябровак добры настрой, дзяўчынкі весяляцца і збіраюць прасыпаны гарох. нечакана прыходзяць бацька сержа і серж.  бацька прывёў сержа пазнаёміцца са сваім старым сябрам, пра якога шмат распавядаў сыну. і вось замест таго татавага сябра, якога серж ўжо палюбіў па расказах бацькі, ён бачыць ненавіснага старога.  яны ў кватэры ўсё разам – н., дзед, тры сяброўкі, серж і яго бацька. дзед схадзіў на вакзал, сустрэў маму н. і тут прыйшла мама сержа, прасіць прабачэння ў старым за свайго сына-хулігана.  «серж раптам зарыдаў і кінуўся да дзвярэй. … маці яго акінула вачыма ўсіх, і ў позірку яе гэтулькі было пакут за сваё дзіця. — што гэта за хлопчык? — сказала насціна мама.— я і не заўважыла яго адразу. — мой. я пасля раскажу,— ціха прагаварыла сержава маці. … — ён больш такім не будзе,— сказаў сержаў бацька моцна і рашуча, і тон яго голасу настроіў усіх на весялейшы лад.»