Охарактеризуйте главную героиню повести. Какие художественные средства выбраны автором для создания ее внешнего и внутреннего облика? Как выражено отношение к ней писателя? Бедная Лиза

Образ Лизы обрисован автором подробно. Героиня унаследовала от родителей высокие моральные качества и убеждения: трудолюбие, честность, искренность, добросердечие. Она чиста, наивна, бескорыстна и потому плохо защищена от пороков, господствующих вокруг нее. Она открыта естественным проявлениям чувств и потому склонна к заблуждениям, после которых наступает трагическое прозрение. Автор относится к своей героине с нежным чувством, любуется, глубоко переживает ее радости и трагедию, постоянно тревожится за ее судьбу. Воспоминания о плачевной судьбе Лизы заставляют его «проливать слезы нежной скорби». И в самом заголовке повести выражено сочувственно-сентиментальное отношение Карамзина к Лизе.

Характеристика внешнего и внутреннего облика Лизы складывается из авторских описаний и комментариев ее поступков, а также через косвенную передачу отзывов матери или любовные излияния самого Эраста. Карамзин замечает, что Лиза работала, не щадя «редкой красоты своей, не щадя своей нежной молодости». О ее красоте говорит и то впечатление, которое она «сделала в его сердце». Добрая старушка мать называла Лизу Божескою милостью кормилицей, отрадой старости своей, молилась, чтобы Господь наградил ее за то, что та делает для матери. Из этого мы узнаем, что Лиза добродетельна, что она не только почитает матушку, но и освобождает ее от всех непосильных для ее слабого здоровья забот.

Минемчә, тормышта һәм чынлыкта яхшылык һәрвакыт изгелеккә әйләнеп кайта. Әгәр син кешегә яхшылык кылсаң, ул сиңа яхшырак мөнәсәбәттә булачак һәм авыр минутларда да ярдәм итәчәк.

Мәсәлән, мин һәрвакыт ярдәм итәм, үз дусларына, әгәр алар мине сорый барырга, алар белән кибеткә яки аңлатырга, нәрсә дә булса аңлашылмый. Тик дуслар да, мөмкин булса гына, миңа гозердән баш тартмыйлар.

Әдәбиятта да үзара ярдәмләшү мисалларын табарга була. Әйтик, Минем яраткан «хроника Нарнии» китабында безнең дөнья балаларының башка чынбарлыкка ничек эләгүе һәм анда төрле кешеләргә, хайваннарга ничек ярдәм итүләре турында әйтелә. Нарниядә дуслары күп, аларны барысы да яраталар һәм ярдәм итәләр, кирәк булса.

Әмма балалар шуңа күрә дә башкаларга игелек кылмыйлар, җаваплы ярдәм алырга өметләнәләр. Үзләренә дә башкалар өчен нәрсә дә булса эшләргә ошый. Миңа калса, игелекле кешегә ярдәм итү бик рәхәт, аның кәефе искиткеч. Һәм, мөгаен, күңелебездә яхшы була, әгәр дә без башка нәрсә дә булса күңелле итеп эшләсәк. Димәк, безнең изгелек һәрхәлдә яхшы кәеф, яхшы кәеф, кемнеңдер бәхетлерәк эшләвеннән шатлык хисләре белән әйләнеп кайта. Әгәр яхшылыкның хакын өмет итсәк һәм нигъмәт биреп шөкер итүне оныткан кешеләргә рәнҗетүеңне көтсәң, ул вакытта һич тә зарар итә алмассың, мәгәр көферлек вә тәкәбберлек кенәдер. Яхшылык эшләргә кирәк, ул вакытта ул изге гамәлгә кайтачак.