Ответы на вопрос:
Антон Іванавіч ЛЯВІЦКІ (4 студзеня 1869, маёнт. Добасна, цяпер в. Старая Добасна Кіраўскага р-на Магілёўскай вобл. — 24 лютага 1922, Вільня) — беларускі празаік, публіцыст, фельетаніст,драматург, паэт і літаратуразнавец.
Нарадзіўся ў сям'і ўпраўляючага маёнткам. Скончыў Мінскую губернскую гімназію. Вучыўся на медыцынскім факультэцеМаскоўскага ўніверсітэта, за ўдзел у студэнцкіх хваляваннях у 1890 г. быў арыштаваны і выключаны з універсітэта. Сядзеў уБутырскай турме. Пасля вызвалення вярнуўся на радзіму, працаваў памочнікам правізара ў Радашковічах, потым у краме-кааперацыі. Па стану здароўя пакінуў працу і пераехаў з сям'ёй у бацькоўскі фальварак Карпілаўка пад Радашковічамі, дзе правёў значную частку астатняга жыцця. У 1894 годзе Антон Лявіцкі ажаніўся з Люцыяй Аляксандраўнай Гнатоўскай. Па ўспамінах дачкі, Ванды Лявіцкай, Люцыя была маладзейшая за свайго мужа на пяць гадоў. У шлюбе нарадзілася чацвёра дзяцей: Ванда, Лявон, Вацлаў і Казімір.
У 1909—1910 г. жыў у Вільні, працаваў сакратаром, а затым загадчыкам літаратурнага аддзела «Нашай нівы». У 1913 г. працаваў у рэдакцыі газеты «Беларус». З лістапада 1913 да студзень 1915 г. — тэхнічны рэдактар беларускага сельскагаспадарчага часопіса «Саха» і беларускага часопіса для дзяцей і моладзі «Лучынка» ў Мінску.
Літаратурную дзейнасць пачаў у турме: пераклаў на беларускую мову апавяданне У. Гаршына «Сігнал» (выдадзена ў Маскве ў 1891). У 1892 напісаў камедыю «Злодзей» (пастаноўка забаронена паліцыяй, рукапіс згубіўся). Першае апавяданне на беларускай мове «Суд» апублікаваў у 1906 («Наша доля»). Аўтар зборнікаў апавяданняў «Бярозка» (Вільня, 1912, 1923), «Васількі» (Вільня, 1914), «Апавяданні» (1940, 1946), падарожнага нарыса «Дзед Завала» (Вільня, 1910), кнігі «Успаміны» (Вільня, 1921), няскончанага рамана «Золата». Таксама аўтар шэрага рэцэнзій і літаратурна-крытычных артыкулаў. У 1976 г. выйшлі Выбраныя творы.
Падчас Першай сусветнай вайны ў Карпілаўцы працаваў прытулак для дзяцей бежанцаў, дзе ўся праца з дзецьмі вялася па-беларуску.
У апошнія гады жыцця пісьменнік цяжка хварэў. Памёр Ядвігін Ш. 24 лютага 1922 года ў адным са шпіталяў Вільні, у поўнай адзіноце, удалечыні ад дома і сям’і. На старым віленскім могільніку Роса ўстаноўлены надмагільны помнік пісьменніку, аднаму з тых, хто набліжаў ідэю незалежнасці Беларусі, прагнуў краю асветы, культуры, як мог, памнажаў наш духоўны скарб.
Нарадзіўся ў сям'і ўпраўляючага маёнткам. Скончыў Мінскую губернскую гімназію. Вучыўся на медыцынскім факультэцеМаскоўскага ўніверсітэта, за ўдзел у студэнцкіх хваляваннях у 1890 г. быў арыштаваны і выключаны з універсітэта. Сядзеў уБутырскай турме. Пасля вызвалення вярнуўся на радзіму, працаваў памочнікам правізара ў Радашковічах, потым у краме-кааперацыі. Па стану здароўя пакінуў працу і пераехаў з сям'ёй у бацькоўскі фальварак Карпілаўка пад Радашковічамі, дзе правёў значную частку астатняга жыцця. У 1894 годзе Антон Лявіцкі ажаніўся з Люцыяй Аляксандраўнай Гнатоўскай. Па ўспамінах дачкі, Ванды Лявіцкай, Люцыя была маладзейшая за свайго мужа на пяць гадоў. У шлюбе нарадзілася чацвёра дзяцей: Ванда, Лявон, Вацлаў і Казімір.
У 1909—1910 г. жыў у Вільні, працаваў сакратаром, а затым загадчыкам літаратурнага аддзела «Нашай нівы». У 1913 г. працаваў у рэдакцыі газеты «Беларус». З лістапада 1913 да студзень 1915 г. — тэхнічны рэдактар беларускага сельскагаспадарчага часопіса «Саха» і беларускага часопіса для дзяцей і моладзі «Лучынка» ў Мінску.
Літаратурную дзейнасць пачаў у турме: пераклаў на беларускую мову апавяданне У. Гаршына «Сігнал» (выдадзена ў Маскве ў 1891). У 1892 напісаў камедыю «Злодзей» (пастаноўка забаронена паліцыяй, рукапіс згубіўся). Першае апавяданне на беларускай мове «Суд» апублікаваў у 1906 («Наша доля»). Аўтар зборнікаў апавяданняў «Бярозка» (Вільня, 1912, 1923), «Васількі» (Вільня, 1914), «Апавяданні» (1940, 1946), падарожнага нарыса «Дзед Завала» (Вільня, 1910), кнігі «Успаміны» (Вільня, 1921), няскончанага рамана «Золата». Таксама аўтар шэрага рэцэнзій і літаратурна-крытычных артыкулаў. У 1976 г. выйшлі Выбраныя творы.
Падчас Першай сусветнай вайны ў Карпілаўцы працаваў прытулак для дзяцей бежанцаў, дзе ўся праца з дзецьмі вялася па-беларуску.
У апошнія гады жыцця пісьменнік цяжка хварэў. Памёр Ядвігін Ш. 24 лютага 1922 года ў адным са шпіталяў Вільні, у поўнай адзіноце, удалечыні ад дома і сям’і. На старым віленскім могільніку Роса ўстаноўлены надмагільны помнік пісьменніку, аднаму з тых, хто набліжаў ідэю незалежнасці Беларусі, прагнуў краю асветы, культуры, як мог, памнажаў наш духоўны скарб.
Реши свою проблему, спроси otvet5GPT
-
Быстро
Мгновенный ответ на твой вопрос -
Точно
Бот обладает знаниями во всех сферах -
Бесплатно
Задай вопрос и получи ответ бесплатно
Популярно: Другие предметы
-
asya15911.09.2021 14:36
-
анисенко11130.11.2021 13:12
-
kris41115.08.2021 14:14
-
ikotelevskaya7824.05.2023 04:05
-
камкозавра09.10.2022 11:09
-
Шаурма111111123.04.2020 08:37
-
NastikLoVe2201.09.2021 18:02
-
SUPERMARY00727.08.2022 08:47
-
Раммроль29.12.2021 14:33
-
Маша007007.06.2023 19:32
Есть вопросы?
-
Как otvet5GPT работает?
otvet5GPT использует большую языковую модель вместе с базой данных GPT для обеспечения высококачественных образовательных результатов. otvet5GPT действует как доступный академический ресурс вне класса. -
Сколько это стоит?
Проект находиться на стадии тестирования и все услуги бесплатны. -
Могу ли я использовать otvet5GPT в школе?
Конечно! Нейросеть может помочь вам делать конспекты лекций, придумывать идеи в классе и многое другое! -
В чем отличия от ChatGPT?
otvet5GPT черпает академические источники из собственной базы данных и предназначен специально для студентов. otvet5GPT также адаптируется к вашему стилю письма, предоставляя ряд образовательных инструментов, предназначенных для улучшения обучения.