Якім паўстае вобраз шляхціца Завальні ў кнізе?

Завальня — вельмі каларытны мастацкі вобрраз, створаны Янам Баршчэўскім. У гэтым вобразя ўвасобіліся лепшыя рысы нацыянальнага характару: любрў да роднай зямлі і да свайго бліжняга, працавітасць, руплівасць, сціпласць. У характары героя пераплятаецца шчырая вера ў Бога з цікавасцю да ўсяго дзіўнага і незвычайнага, уласцівага паганскім паданням. Дзядзька Завальня — досыць заможны шляхціц і добры гаспадар, які жыў у « ...дзікім баку Беларусі». Уставаў герой з пеўнямі і займаўся гаспадарчымі справамі. Пры гэтам дзядзька асуджаў тыхі хто кепска глядзеў гаспадарку, а час бавіў толькі на паляванні ды займаўся сабакамі. Меў дзядзька і свае погляды на выхаванне дзяцей:

“Розгаю дух святы дзетак біць радзіць, Розга аніяк здароўю не вадзіць.”

Яшчэ меў добры звычай Завальня кожную завейіную ноч запальваць свечку і ставіць яе на падаконнік, каб людзі не блукалі ў цемры. Гэта сведчыць пра тое, што «...жыла ў ягоным хрысціянскім сэрцы любоў да бліжняга».

Завальня любіў прыроду — больш за ўсё падабалася яму саджаць дрэвы. Яшчэ герой «...меў прыі роджаную душу паэта і хоць сам не пісаў ні прозайі ні вершам, але кожнае апавяданне пра разбойнікаўі герояў, пра чары і цуды надзвычай яго займала; кожную ноч ён засынаў не іначай як слухаючы чарадзейныя гісторыі». А вось гісторыя народа не цікавіла Завальню, паколькі гэта «...не займальная рэч для таго, каго не цікавяць тэатр свету і асобы, шта іграюць розныя сцэны». Цярплівасць дзядзькі не мела межаў — адну і тую ж гісторыю ён быў здольньі слухаць па шмат разоў

Негативно вообще я считаю что дискринировать людей за цвет кожи это ужасно