Дзе прайшло дзяцінства Сяргея? Як ён апісвае свой дом і лясніцтва? Караткевіч. Былі ў мяне мядзведзі

Дзяцінства Сяргея прайшло ў вялікім доме, напоўнены разнастайнымі звярамі, на ўлонні лесу.

“Успамінаю стары-стары, з дубовых брусоў складзены дом лясніцтва наводдаль ад нашага, і як восенню ён бываў укрыты звонкім і спявучым чырвоным лісцем, і як пазней, у зазімкі, пяшчотна серабрыўся яго шчапяны дах. І гэтае срэбра дымела і выпаралася на сонцы, і рэдкія кроплі падалі на ўспацелыя халодным потам гарбузы ў падстрэшку.

З нашага мезаніна былі відаць двухпавярховыя, з галерэямі, пуні, жораў студні, велічэзная сонна-кашлатая адрына. І яшчэ ўзятая ў зруб крынічка пасярэдзіне паплаўца. І — з правых вокнаў — стары мяшаны гай за домам лясніцтва, а вышэй, на градзе, медзянастволы мачтавы Зафееўскі бор, што цягнуўся на многія дзесяткі кіламетраў і вечна шумеў, памахваў небу.

А за вокнамі быў паплямаваны купамі дрэў поплаў, які спускаўся да старыка, а за старыком зноў ішлі паплавы і старыкі. Старыкі і паплавы, на якіх сям-там высіліся векавыя, сінія ад далечыні дубы. Недзе там, за апошнімі дубамі, дужа далёка, быў Дняпро і на другім беразе, калі праплысці чаўном кіламетры два, гарадок, у які ездзілі купляць неабходнае і, часамі, у госці.

Там мінула маё дзяцінства…”

Человек не может существовать отдельно без природы. Земной шар это дом для человека. Здесь у него есть все необходимое для жизни; воздух, вода, еда. Но к сожалению, человек часто забывает об этом, и относится к своей планете словно поразит, он уничтожает окружающую природу, забывая о том, что именно она дает ему жизнь. Зачем пилить сук, на котором сидишь? Раньше человек думал, что природные ресурсы неисчерпаемы, и можно брать от природы все, при этом в огромном количестве. Но оказалась все не так. Никто не задумывался, как можно столько много брать, при чем ничего не отдавая взамен? О нет, взамен конечно, природа получала горы мусора, ядовитые выбросы в атмосферу, почву, воду.