Як змінюється клімат із часом?

Дуже повільно. Вчені роблять усе можливе, щоб запобігти значному глобальному потеплінню

Верш, паэма, вершаваная аповесць, камедыя, фарс-вадэвіль, опернае лібрэта, публіцыстыка, паэтычны пераклад — далёка не ўсім літаратурам пашанцавала, каб ля самых іх вытокаў адразу з’явілася столькі мастацкіх відаў і жанраў, як гэта здарылася з нашай літаратурай дзякуючы Беларус-каму Дудару (так сучаснікі называлі пісьменніка). А да чыста літаратурнага таленту В. Дуніна-Марцінкевіча дадаюцца яшчэ і іншыя выдатныя здольнасці — артыста, спевака, кампазітара, рэжысёра, стваральніка і мастацкага кіраўніка першага нацыянальнага тэатральнага калектыву. З усёй новай беларускай літаратуры па шырыні пісьменніцкага таленту з В. Дуніным-Марцінкевічам можа параўнацца, бадай, адзін У. Караткевіч. Аўтара лібрэта аперэт «Рэкруцкі яўрэйскі набор» (1841), «Спаборніцтва музыкаў», «Чарадзейная вада» (1843), «Ідылія» (1846) і іншых можна смела назваць бацькам беларускага музычна-драматычнага тэатра. Як слушна сцвярджае тэатразнавец А. Сабалеўскі, «Дунін-Марцінкевіч, як і Катлярэўскі ва Украіне, узяў на сябе надзвычай скла-даную задачу — стварыць менавіта сінтэтычны тэатр, які б арганічна аб’яднаў, увабраў усе віды сцэнічнага мастацтва — драматычнага, музычнага, вакальнага, танцавальнага». Можна толькі ўявіць, якіх вышынь дасягнуў бы беларускі тэатр яшчэ ў ХІХ стагоддзі, калі б на тое былі спрыяльныя ўмовы! Сам жа В. Дунін-Марцінкевіч выдатна выявіў сябе на мінскай тэатральнай сцэне як рэжысёр асобных спектакляў і як акцёр — у ролі яўрэя Іагана Бенатана («Рэкруцкі яўрэйскі набор»), беларускага селяніна Навума Прыгаворкі («Ідылія») і інш.