4 у'зровень Паразважайле. у чым сэнс назвы апавядання «Memento mori» Янкі Брыля?

Кожны час года выдатна па -свойму. я , напрыклад , люблю блукаць зімовым ціхім вечарам па заснежаных вуліцах і любавацца прыродай , якая заснула да вясны. я выходжу на вуліцу. дыхаецца глыбока і свежа. дрэвы пакрытыя шапкамі снегу. на верхавінах - снежныя піраміды. сонца ўжо зайшло , і неба на гарызонце далікатна- ружовае . непрыкметна цямнее , і на вуліцах запальваюцца ліхтары. ад іх святла снег іскрыцца маленькімі агеньчыкамі . я іду па вячэрняй вуліцы і любуюся зімовым пейзажам . жамчужынка - сняжынкі ціха мне на далоні . па-мойму , няма нічога цікавей , чым любавацца іх мудрагелістай формай. а снег усё ўзмацняецца . і вось ўжо не іскрыстыя кропелькі , а мудрагелістыя шматкі з неба. а падзьме ветрык - і сярэбраная пыл круціцца ў паветры. мне здаецца , мільёны маленькіх алмазаў ўюцца пад вулічнымі ліхтарамі. падымеш галаву - і ўбачыш крыштальныя ледзяшы незвычайнай формы. у двары чуецца нейкі шум. гэта дзеткі радуюцца які выпаў снезе. некалькі хвілін - і гатова снежная баба з венікам у руцэ. але мне пара вяртацца . я атрымала незвычайны зарад бадзёрасці . як быццам матушка -зіма ўдыхнула ў мяне новыя сілы. зімовы вечар , я думаю , непаўторнае па прыгажосці і адчування час.